Oye Lucky Lucky Oye త్వరలో విడుదల కానున్న ఒక బాలీవుడ్ సినిమా. ఈ సినిమా దర్శకుడు దిబాకర్ బెనర్జీ. ఈ దర్శకుడు గతంలో Khosla ka Ghosla అనే సినిమాకి దర్శకత్వం వహించాడు. ఈ సినిమాలో అభయ్ డియోల్ (Manorama Six Feet Under) మరియు నీతూ చంద్ర (గోదావరి, ట్రాఫిక్ సిగ్నల్) తో పాటు పరేష్ రావల్ (ట్రిపుల్ యాక్షన్), అనుపమ్ ఖేర్, రణవీర్ షోరేలు ముఖ్య పాత్రలు పోషిస్తున్నారు. ఈ సినిమా ట్రైలర్స్ ఇప్పటికే అంతర్జాలంలో బాగా ప్రాచుర్యం పొందాయి. అలాగే ఈ సినిమా సంగీతం కూడా.
ఈ సినిమా గురించి దిబాకర్ బెనర్జీ ఏమంటున్నారంటే...
మిగిలిన భాగం ఇక్కడ
ఆ సంఘర్షణ ఎలా ఉంటుందో చూపించే అద్భుతమయిన సినిమా “బ్రీఫ్ ఎన్‌కౌంటర్”.
లారా అనే ఒక మామూలు గృహిణి ఎంతో ఆనందమయిన జీవితం గడుపుతుంటుంది. మంచి భర్త, ఇద్దరు పిల్లలు.
ప్రతీ గురువారం “మిల్ఫర్డు”కి వెళ్ళి షాపింగు చేసి సినిమాలు చూడడం అలవాటు.
అలాంటి ఆమెకి ఒకరోజు అక్కడి రిఫ్రెష్‌మెంటు రూములో అలెక్ అనే ఒక డాక్టరు అనుకోకుండా పరిచయమవుతాడు. ఇద్దరూ ఒకరి పట్ల ఇంకొకరు ఆకర్షితులవుతారు.
మిగిలిన భాగం ఇక్కడ
సాంకేతిక పరిజ్ఞానం అంతగా పెరగక పోవడం కూడా అప్పుడప్పుడు మంచి సినిమాలు రావడానికి కారణం అవుతుందేమో. ఇప్పుడు ఉన్నట్టుగా పల్లెటూళ్ళలో కూడా టెలిఫోన్ లు, ప్రతి మూడో మనిషి దగ్గర మొబైల్ ఫోన్లు పదిహేడేళ్ళ క్రితం ఉండి ఉంటే మనమంతా ”సీతారామయ్య గారి మనవరాలు’ అనే ‘తెలుగు’ సినిమాను మిస్ అయ్యేవాళ్ళం కదా! ఆర్ద్రత నిండిన కథ, కథనం, పాత్రోచిత నటన, కథనానికి ప్రాణం పోసే సంగీతం ఈ సినిమా ని క్లాసిక్ గా మార్చాయి. నా స్నేహితుల్లో కొందరు దీనిని ‘చివరి తెలుగు సినిమా’ అని అంటుంటారు. కథగా చెప్పాలంటే ఇది మూడు లైన్ల కథ. ఇచ్చిన మాటకీ ప్రాణం ఇచ్చే తండ్రికి, ప్రేమించిన అమ్మాయికి అన్యాయం చేయలేని కొడుక్కి మధ్య ఏర్పడిన కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్. ఫలితంగా ఆ కొడుకు కుటుంబానికి దూరం అవడం తిరిగి తన కూతురి ద్వారా కుటుంబాన్ని కలుసుకోవాలనుకోవడం. క్రాంతి కుమార్ దర్శకత్వం, కీరవాణి సంగీతం, నాగేశ్వర రావు , రోహిణి హట్టంగడి, మీనా ల నటన ఈ సాధారణ కథ ఓ అసాధారణ సినిమా గా రూపు దిద్దుకోడానికి తోడ్పడ్డాయి.
‘మానస’ రాసిన ‘నవ్వినా కన్నీళ్ళే’ నవల ఆధారంగా (ఈ నవల ఎక్కడ దొరుకుతుందో ఎవరికైనా తెలిస్తే తెలియజేయగలరు)
పరిచయం:
అయనకి సినిమా ఒక ఆయుధం. ఆయనకి సినిమా ఒక సాధనం. ఆయన సినిమాలు చరిత్రకు సాక్ష్యాలు. ఆయన సినిమాలు సమకాలీన సమాజపు భావజాలానికి ప్రతిబింబాలు. యాభై ఏళ్ళకి పైగా సినిమాలు తీస్తూ తన దేశపరిస్థుతులు ప్రపంచానికి తెలియచేస్తూ సినిమానే జీవితం చేసుకున్న ఆయన పేరు ఆండ్రే వైదా (Andrzej Wazda). పోలండ్ దేశంలోనే కాకుండా ప్రపంచంలోని అత్యుత్తమ దర్శకుల్లో ఒకరిగా చేర్చదగ్గ ఆండ్రే వైదా పై ఆయన సినిమాలపై ఈ నెల నవతరంగం లో ఫోకస్ శీర్షికలో దృష్టి సారిస్తున్న సందర్భంగా ఆయన సినిమాల జీవిత విశేషాలతో కూడుకున్న పరిచయవ్యాసం ఇది.
డబ్లిన్ పట్టణం మొత్తం నాశనమైపోయినా “తన నవలల్లోని సమాచారం ద్వారా తిరిగి అలాగే నిర్మించొచ్చు” అని James Joyce అన్నదాంట్లో ఎంత నిజముందో తెలియదుకానీ వైదా సినిమాల ద్వారా పోలండ్ చరిత్ర లోని ముఖ్య ఘట్టాలకు దృశ్యరూపమిచ్చి ఆ దేశ చరిత్రను తన సినిమాల ద్వారా పునర్నిర్మించారని ఆయన సినిమాలు చూసిన ఎవరైనా ఒప్పుకుని తీరుతారు. సినిమాలు కేవలం వినోదం కోసమే కాదని వాటి ద్వారా ఎంతో సాధించవచ్చని నమ్మినవారిలో ముఖ్యుడు వైదా. మార్చి 6, 1926 న పోలండ్ లోని సువాల్కి లో జన్మించిన ఆండ్రే వైదా (Andrzej Wajda) ప్రపంచంలోని అత్యుత్తమ సినిమా దర్శకుల్లో ఒకరు అని నిస్సందేహంగా చెప్పవచ్చు.
రచన : శిద్దారెడ్డి వెంకట్
మిగిలిన భాగం ఇక్కడ
http://navatarangam.com/2008/11/andrzej-wajda/
సినిమా మెలో డ్రామానా లేక ఇంకోటా అనే విషయాన్ని ప్రక్కన పెడితే, మనం తప్పక అర్ధం చేసుకోవలసిన పాయింట్ ఈ సినిమాలో ఉంది. అదే మనిషి జీవితం లో విలువలు. వాటి ప్రాధాన్యం.
అలాగే మరో పాయింట్ ‘మాన్/హీరో వర్షిప్’. ప్రేమ అంటే ఏంటనే దానికి చాలా అర్ధం ఈ సినిమాలో వెతుక్కోవచ్చు.
నాకు దర్శకుడెవరో తెలీదు. ఎందుకంటే ఆ సినిమా చూసి పదిహేనేళ్ళు అయింది. సంగీతం కూడా నిన్నటి దాకా నాకు తెలీదు. ‘సాక్షి’ దిన పత్రిక లో ఇచ్చే పాట క్రింద చూశాను.
నటీనటులు నాకు తెలిసి గుర్తుంది అక్కినేని, సావిత్రి, రేలంగి, (గుమ్మడున్నాడో లేడో, జగ్గయ్య ఉన్నట్టు గుర్తు. సావిత్రికి అతనితోనే పెళ్లి చేయాలనుకుంటాడు నాగేశ్వరరావు)
కానీ కమ్మని పాటలున్నాయి.
రచన: గీతాచార్య
మిగిలిన భాగం ఇక్కడ చదవండి
మొదట కథ క్లుప్తంగా - రాయుడు గారి నమ్మిన బంటు దాసు. రాయుడి మనవరాలు సంధ్య. దాసు, గంగల ప్రేమ తెలుసుకున్న రాయుడు వాళ్ళకి వివాహం జరిపిస్తాడు. దాసు రాయుడి డబ్బుని తన ఇంట్లో పెట్టి దాస్తాడు. దాన్ని కాపాడే ప్రయత్నంలో దాసు బామ్మ, గంగా ఇద్దరూ మరణిస్తారు. దాసు పసిబిడ్డతో మిగుల్తాడు. ఆ బిడ్డని తీసుకుని సంధ్య అమెరికా వెళ్ళిపోతుంది. దాసు ఇక్కడ రాయుడి వారసత్వాన్ని స్వీకరించి “రాయుడు సీ ఫుడ్స్” యజమాని ఔతాడు. నేను కథని ఇలా చెప్పినందుకు నన్ను నానా తిట్లూ తిట్టేవాళ్ళు చాలామంది ఉంటే ఉండవచ్చు గానీ,
భారత సినీ పరిశ్రమ గర్వించతగ్గ ప్రముఖులలో ఒకరైన బి.ఆర్ చోప్రా(94) ఈ ఉదయం 8.15 నిముషాలకు ముంబయి, జుహు లోని తన స్వగృహంలో మరణించారు. గత కొంత కాలంగా అస్వస్ధతకుతో బెడ్ రెస్ట్ లో ఉన్న ఈ సిని కురు వృధ్ధుడు మరణానికి బాలీవుడ్ మొత్తం నీరాజనాలు అర్పిస్తోంది. ఆయన తన బి ఆర్ ఫిల్మ్స్ బ్యానర్ పై కెరీర్ లో క్లాసిక్ లుగా పరిగణించతగ్గ నయా దౌర్,ఏక్ హి రిస్తా,కానూన్,ధూల్ క ఫూల్,గుమ్రాహ్ వంటి చిత్రాలును రూపొందించారు.
కుటుంబ విలువలు,సామాజిక అంశాలుతో సినిమాలు నిర్మించటమన్నా,దర్శకత్వం వహించమన్నా ఆసక్తి చూపేవారు.అలాగే 1985 లో తన బ్యానర్ పై మహాభారత్ టీవీ సీరియల్ నిర్మించి సంచలనం సృష్టించారు. ఇక ఈయన సినీ పరిశ్రమకు చేసిన సేవలకు గానూ 1998లో భారత ప్రభుత్వం దాదా ఫాల్కే అవార్డును అందుకున్నారు. ఈ సాయింత్రం జుహు స్మసానవాటికలో 4.30 కు దహన సంస్కారాలు ఏర్పాటు చేస్తున్నారు.
రచన; సూర్య ప్రకాష్
మిగిలిన భాగం ఇక్కడ చదవండి
http://navatarangam.com/2008/11/b-r-chopra/
బి.ఆర్ చోప్రా గురించి….
The Sutherland Trophy Winner: TULPAN directed by Sergey Dvortsevoy.
The Sutherland Trophy is awarded to the director of the most original and imaginative first feature film screened at The Times BFI London Film Festival.
In awarding the trophy, the Sutherland Jury said of the film: “A masterpiece: both intimate and epic, a film full of life and ideas. An extraordinary feat of artistic endeavour in its depiction of man’s interaction with nature, TULPAN has an exhilarating blend of humour, emotion, and audacious visuals.”
Previous winners: PERSEPOLIS 2007, RED ROAD 2006, FOR THE LIVING AND THE DEAD 2005, TARNATION 2004, OSAMA 2003, CARNAGES 2002, THE WARRIOR 2001 and YOU CAN COUNT ON ME 2000, RATCATCHER 1999, THE APPLE 1998.
రచన:వెంకట్
మిగిలిభాగం ఇక్కడ చదవండి
http://navatarangam.com/2008/10/52nd-london-film-festival-award-winners/
31)The Candidate
డెన్మార్క్ సినిమా. చాలా బావుందీ సినిమా.
సినిమాలో హీరో ఒక లాయర్. అతని తండ్రి కూడా ఒక పేరు మోసిన లాయర్. ఏడాది క్రితం తన తండ్రి ఒక కేసులో ఓడిపోయి ఇంటికెళ్తుండగా ఒక కారు యాక్సిడెంట్లో మరణిస్తాడు. కానీ అది యాక్సిడెంట్ కాదనీ మర్డర్ అనీ అతని నమ్మకం. అది ఎలా నిరూపించాలో తెలియక అటు తన వృత్తి లోనూ ఇటు తన వ్యక్తిగత జీవితంలోనూ చాలా కష్టాలు ఎదుర్కొంటుంటాడు. ఒక సాయంత్రం తన గర్ల్ ఫ్రెండ్ తో గొడవ జరుగుతుంది. కోపంగా ఇంట్లోనుంచి బయటకు వచ్చి తన మిత్రునితో కలిసి ఒక బార్ కి వెళ్తాడు. అక్కడ ఒకమ్మాయి పరిచయం అవుతుంది. అతనికి అంత వరకే గుర్తుంటుంది. ఆ తర్వాత ఉదయం ఒక హోటల్లో నిద్రలేచి చూసేసరికి బాత్ రూమ్ లో ఆ అమ్మాయి శవం వుంటుంది. అసలేం జరిగిందో అతనికి గుర్తుండదు.
ఇది పనికి రాని ప్రశ్నలా అనిపిస్తుంది, వినగానే. అవును, సినిమాలెందుకు చూస్తాము?
టైం పాస్ కి అన్నది ఒక సమాధానం. వినోదానికి అన్నది ఇంకో సమాధానం. నిజ జీవితం నుంచి కొన్ని గంటలయినా దూరం పారిపోయి, కలల ప్రపంచంలో విహరించటానికి అన్నది కాస్త తెలివయిన సమాధానం. వినోదాత్మకంగా విఙ్నానాన్ని గ్రహించటానికి అన్నది ఆశాభావంతో కూడుకున్న ఆదర్శవాది సమాధానం. వ్యాపారులను బ్రతికించటానికి అన్నది గడుసు సమాధానం. పనిలేక అన్నది విసుగు సమాధానం. మనము చేయలేని పనులు వేరేవారు సాధిస్తూంటే, పరోక్షంగా సంతృప్తి పొనదటానికి అన్నది మానసిక శాస్త్రి సమాధానం.ఇలా సినిమాలెందుకు చూస్తాము అన్నదానికి రకరకాల సమాధానాలొస్తాయి. అసలు సినిమాలెందుకు చూడాలి? అని మనల్ని మనము ప్రశ్నించుకుని లోతుగా విశ్లేషించుకుంటే, సినిమాలెందుకు చూడాలో మాత్రమే కాదు, సినిమాల ప్రాధాన్యం, మనపైన అవి చూపే ప్రభావం, సినీ కళాకారుల బాధ్యత వంటి విషయాలు కూడా మనకు అర్ధమవుతాయి.
రచన:కస్తూరి మురళీ కృష్ణ
మిగిలిభాగం
చదవండి
ఎంతో కాలంగా ఆ సినిమా గురించి వింటున్నాను. అతని గురించి కూడా వింటూనే ఉన్నాను. ‘చాందినీ బార్’, ‘ట్రాఫిక్’, ‘పేజ్ -౩’ మొదలైన సినిమాలతో ఖ్యాతి గడించిన అతను ఈ సారి Fashion world మీద దృష్టి పెట్టాడు. ఈ విషయం తెలిసినప్పటి నుండీ మా ఫ్రెండ్స్ అంతా లొట్టలేసుకుంటూ ఎదురు చూడ సాగారు. దాంతో నాకు ఆ సినిమా మీద ఒక వేరే అభిప్రాయం మొదలైంది.
ఎట్టకేలకు ఆ సినిమా రానే వచ్చింది. ఏదేమైనా సరే! చూసేద్దాం. ఐతే విజువల్ ఫీస్ట్, లేక పోతే మంచి సినిమా చూసిన అనుభవం దక్కుతుందని, మా ఫెండ్స్ కి చెప్పకుండా మా వాడితో వెళ్ళాను. వెళ్ళెటప్పటికే సినిమా మొదలైంది. ప్రియాంకా చోప్రా తెర మీద ఉంది. మా వాడి కళ్ళూ వెలిగాయి అనుకుంటా. చీకట్లొ కనపడలేదు. నాకు మాత్రం వెలిగినట్టు అనిపించింది. సుత్తిసరె!(”పథేర్ పాంచాలి”, “అపరాజితో”, “అపు సంసార్” పేర్లతో అదే వరసలో బెంగాలీలో “అపు చిత్రత్రయం” గా తీసిన సత్యజిత్ రాయ్ సినిమాలలో మొదటి సినిమా “పథేర్ పాంచాలి” ని ఇక్కడ పరిచయం చేస్తున్నా. ఈ మూడు సినిమాలకి మూలం, బెంగాలీలో వచ్చిన బిభూతి భూషన్ బందోపాధ్యాయ్ స్వీయ కథాత్మక నవల.)
దర్శకత్వం వహించిన మొట్టమొదటి సినిమాతోనే ప్రపంచ సినిమా ప్రేక్షకులను ఆకట్టుకున్న “పథేర్ పాంచాలి” సినిమాతో, దర్శకుడిగా సినిమారంగేట్రం చేసాడు రాయ్. 1955 సంవత్సరంలో, పశ్చిమ బెంగాల్ ప్రభుత్వం ఒక నిర్మాతగా నిర్మించిన చిత్రం ఇది. ఈ వ్యాసం చివర ఇచ్చిన ప్రశంసల జాబితా వల్ల, మొదటి సినిమాతో ప్రపంచంలో సంచలనం రేపిన అరుదైన సినిమా దర్శకుల జాబితాలో రాయ్ పేరు చోటు చేసుకుంది.
ఏమిటి ఈ సినిమా గొప్పతనం?
రెండు మాటల్లో చెప్పాలంటే, “కళా ప్రదర్శన”. అంటే, సినిమా అన్న మాధ్యమం ఉపయోగిస్తూ అత్యంత కళాత్మకంగా తీసిన మొదటి భారతీయ చిత్రంగా ఈ సినిమాని పేర్కొనవచ్చు. అప్పటి వరకు, భారతీయ గ్రామీణ జీవితాన్ని కాని, లేదా పట్టణ జీవితాన్ని కాని సంగ్రహంగా చూపించే సినిమాలు బహుశా రాలేదని అనుకోవాలి! అసలు ఈ సినిమా కథను ఎంచుకోటంలోనే రాయ్ గొప్పతనం కనపడుతుంది. ఈ సినిమా కథను, ఒక కథగా చూస్తే, అతి చప్పగా, అద్భుతంగా ఉండే ఎటువంటి సంఘటనా లేనటువంటి కథ ఇది.
Posts
All Comments
